دِلْ تنگے اَم را با فاصلــہ مے نویسَمْـــ ...

تا شایدْ فاصلــہ اے بین دِلَمْـــ و تنگے بیُفـــتدْ ...

چــہ خیالــــِ خامے ... !

اینْ مَدار فاصلــہ مُـــوَربْ اَستْ ...

چندے کــہ بگذردْ ...

دوباره مے شَودْ : " تَــــــنْـــــــــگے ِ دِلْ

ایــــــن اشکــــــــ هــــا از قلبیستــــــــ که شبیــــــه دخترکـــــــــے لجبـــــــاز
فقطـــ تــــو را مے خواهـــد و از بـــــازے با خاطراتـــــــــــ خستهـــ شـــــــده .

هوايـــــــــت كه به ســــــــرم مى زند...


ديگـــــــــــــــر در هيچ هــــــــوايى،


نمى تـــــــــوانم نفــــــس بكشمـــ


عجب نفـــــــس گير اســـت...


هواى بـــــــــــي تو!!!

خوابیده بودم کابوس میدیدم از خواب بلندشدم به اغوشت پناه ببرم افسوس یادم رفته بود از نبودنت به خواب پناه برده بودم

بیا کَلاغ پَربازے کُنیم

کـے پَر؟روزِ بـــے تو بودَن پَر

دوست داشتَنِ هَمِـــﮧ چـــے غِیرِتو پَر

عِشقِ کَســـے جُز تو پَر فَقَط تو یِکـــے نَپَر